Σαράντα και ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από την αποφράδα εκείνη ημέρα που οι ορδές του αττίλα βάναυσα καταπατούσαν τα Άγια χώματα της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Το ημερολόγιο σημάδευε την 20ή του Ιούλη 1974, όταν οι σειρήνες – ουρλιάζοντας – βίαζαν τη σιωπή, εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό.
Προσφυγιά, ξεριζωμός, σκοτωμοί, εξανδραποδισμοί, εγκλωβισμένοι, αγνοούμενοι, ήρωες… Εγκλήματα κατά της Κύπρου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η εισβολή έφερε την κατοχή και το ψευδομόρφωμα του βορρά, που επιδεικτικά κουνά το δάκτυλο στην διεθνή κοινότητα και εσχάτως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αδιαφορία, ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα, αναλγησία… Αυτά εισπράττουν η Κύπρος κι ο λαός της για σαρανταένα χρόνια τώρα από ένα πλανήτη που κατά τα άλλα κόπτεται για το διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, τις συνθήκες και συμβάσεις που είναι δήθεν απαραβίαστες. Σαράντα και μία πληγές στο κορμί της καταταλαιπωρημένης Κύπρου…
Ήθος, εγκαρτέρηση, σθένος τα χαρακτηριστικά που αντιπαραβάλει ο κυπριακός Ελληνισμός, εις πείσμαν των καιρών, κόντρα στους ανέμους. Υπομένει, επιμένει και δεν ξεχνά.
Αμμόχωστος, Κερύνεια, Μόρφου, θα επιστρέψουμε!
